Ο μικρός Ευγένιος, γιος του Νικόλα και της Στάμως, γεννήθηκε το 1595, όταν το σκοτάδι της σκλαβιάς σκέπαζε τα πάντα. Ένα παιδί που από νωρίς γνώρισε τον πόνο, μα ο Θεός με μια αστραπή, ενώ περπάταγε ξυπόλυτος σε δρόμο κακοτράχαλο, τού ’δειξε το μονοπάτι της αγιότητας κι εκείνος το διάβηκε με πίστη, σεμνότητα και μεγαλοθυμία. Πιστός διάκονος, συνεπής μαθητής, λάτρης των γραμμάτων, οδοιπορεί με όνειρο να προσφέρει, υπηρετώντας το καλό και το δίκαιο «όπως ο μισθωτός τα πρόβατα». Πρεσβύτερος του Θεού ταξίδεψε για να δει, να ακούσει και να μάθει χωρίς ποτέ να ξεχάσει την πατρίδα του και τα σκλαβωμένα αδέρφια του, που ακόμα κι αν κάποτε τον κατηγόρησαν και τον «λιθοβόλησαν», εκείνος τούς υπερασπίστηκε με θάρρος και αποφασιστικότητα.
Ένας Άγιος που κατά τον βίο του αλλά και μετά τον θάνατό του σκόρπιζε γύρω του λιβάνι και αγιοσύνη, άρωμα ευγένειας…
Ο άγιος Ευγένιος υπήρξε μια χαρισματική εκκλησιαστική και πνευματική προσωπικότητα. Ένας φωτισμένος άνθρωπος, και ένας αφιερωμένος κληρικός, απόλυτα προσηλωμένος στην Ορθοδοξία.
Συγκαταλέγεται στους Διδασκάλους του Γένους και στους μεγάλους εκκλησιαστικούς καθοδηγητές της Εκκλησίας μας.
«Ευγένιε, ΄Οσιε, διδάσκαλος ἔνθεος καὶ ὁδηγὸς τῶν πιστῶν ἐδείχθης ἐν Πνεύματι…».
